Verslaving wordt dikwijls gedefinieerd als het verderzetten van een gedrag dat de oorzaak is van veel negatieve gevolgen. Bijvoorbeeld door ongevallen te veroorzaken onder invloed, werk verliezen of schulden opbouwen, enz. Men leert niet meer uit zijn gedrag en kan het niet bijsturen ook al vindt men die consequenties heel erg. 

Gevolgen maar accepteren

Voor sommigen is dat wel een reden om een duidelijke beslissing te nemen (zie verder). Maar bij anderen stapelen de negatieve gevolgen zich op. Mensen kunnen veel verdragen en hebben er veel voor over om toch te kunnen blijven roken, drinken, snuiven of gokken. De vraag is of dat wel zo is, kiezen ze daar echt voor of moeten ze?  In een bepaalde fase voelt het product zo noodzakelijk aan en zijn veel andere aspecten van het leven in vergelijking zo onbelangrijk. Dan is het vanzelfsprekend dat er verder wordt gebruikt. Men richt zijn leven in om te overleven met drank of drugs, men kan niet anders. 

De regie kwijt

Er zijn dan nog zeldzame momenten dat niet de gevolgen van gebruik het ergste zijn maar dat de onvrijheid om voor een ander leven te kiezen sterk wordt aangevoeld . Dat is wanneer iemand beseft dat het product op de eerste plaats komt, nog voor zijn kind of zijn partner, waarden die doorgaans vooraan staan. Drinken is belangrijker dan op tijd op school te zijn om je peuter af te halen. Vroeger leed het werk of het gezin onder het vele drinken, nu staat het werk of het gezin het drinken in de weg.

Uit dat gevoel van onvrijheid, die dégôut die men kan hebben over het product, ontstaat een krachtig verlangen naar verandering en nemen mensen de beslissing er echt iets aan te gaan doen.

 

Volgende: Beslissing